Kościół katolicki 8 grudnia obchodzi uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Wydarzenie Niepokalanego Poczęcia Maryi jest zasługą specjalnej Bożej łaski. Tajemnica ta pokazuje szczególną rolę Maryi a także, że każdy z nas cieszy się Bożą pomocą w zadaniach, które Bóg stawia na drodze naszego życia.

Czym jest niepokalane poczęcie? Wyraża prawdę o tym, że rodzice Maryi – Joachim i Anna – poczęli swoją córkę, która została przez Boga zachowana od zranienia grzechem pierworodnym. Poczęcie nieskalane przez grzech pierworodny dotyczy tylko Maryi, która w wyjątkowy sposób została zachowana od grzechu ze względu na to, że stała się Matką Syna Bożego.

Niepokalane poczęcie jest czymś innym od dziewiczego poczęcia Jezusa Chrystusa przez Maryję z Ducha Św. Boża interwencja w wypadku początku życia Maryi nie polegała na zastąpieniu działania rodziców, ale na ochronie jej duszy przed skutkami grzechu pierworodnego. Oczywiście Syn Boży w swoim człowieczeństwie również nie był dotknięty grzechem.

Prawdę o niepokalanym poczęciu Maryi można przyjąć jednie rozumem oświeconym wiarą. Kościół uroczyście ogłosił ją jako dogmat wiary w środku epoki racjonalizmu i scjentyzmu w połowie XIX w. Dokonał tego papież Pius IX w 1854 r. w bulli „Ineffabilis Deus” (Niewyrażalny Bóg). Czytamy tam następującą formułę: „Powagą Pana Naszego Jezusa Chrystusa, świętych Apostołów Piotra i Pawła oraz Naszą ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmocnego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć”.

Dogmat ukazuje niezwykłość i wolność Bożego działania. Chociaż zbawienie ludzkości dokonało się przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, na mocy przewidzianych zasług Zbawiciela Maryja już uprzednio została odkupiona i tym samym zachowana od grzechu pierworodnego. W ten sposób Bóg przygotował ją do niezwykłego zadania w historii zbawienia.

Według wiary katolickiej każdy człowiek przychodzący na świat jest naznaczony grzechem pierworodnym. Grzech ten jest „przenoszony” wraz z przekazywaniem natury ludzkiej, która u Prarodziców, ze względu na ich nieufność i nieposłuszeństwo Bogu – o czym mówią pierwsze rozdziały Biblii – została pozbawiona pierwotnej świętości i sprawiedliwości. Grzech pierworodny – jak wyjaśnia Katechizm Kościoła Katolickiego (nr 404) – nie jest popełniany lecz zaciągany, nie jest aktem ale stanem, w jakim poczyna się człowiek. Z grzechu pierworodnego uwalnia człowieka dopiero chrzest święty.

Maryja natomiast od tego dziedzictwa grzechu została zachowana, dlatego też Pismo św. nazywa Ją „Pełna łaski” (Łk 1,28). Kościół naucza, że wypadało aby Ta, która miała stać się „Matką swojego Stworzyciela” i Zbawiciela świata była w sposób szczególny przygotowana przez Boga. „Niepokalanie poczęta” oznacza nie tylko, że Maryja była wolna od grzechu pierworodnego, ale też wyraża Jej szczególną bliskość z Bogiem, całkowite zawierzenie Bogu, wewnętrzną harmonię i pełnię człowieczeństwa.

Wolność od grzechu i doskonałość nie sprawia, że Maryja staje się daleka ludziom. Wręcz przeciwnie, Jej wspólnota z każdym człowiekiem jest nieporównywalna z niczym, ponieważ to co ludzi dzieli, co oddala ich od siebie, to przede wszystkim wyrastający z grzechu egoizm, którego w Maryi nie było. Dlatego jest Ona Matką nie tylko kochającą, ale też rozumiejącą i współczującą. Prawda o niepokalanym poczęciu jest również dla wszystkich chrześcijan znakiem ukazującym, jak wielkie rzeczy Bóg może zdziałać w człowieku, i jakie ma plany wobec każdego: doprowadzić do pełni człowieczeństwa i świętości.

Wiara w niepokalane poczęcie Najświętszej Maryi Panny ma wielowiekową tradycję. Teologiczny spór na ten temat toczył się już od pierwszych wieków. Za uznaniem niezwykłego przywileju Maryi opowiadali się już św. Justyn (100-167), św. Ireneusz (ok. 140-200), a zwłaszcza św. Augustyn (354-430) natomiast przeciwny mu był w późniejszym czasie m.in. św. Tomasz z Akwinu (1224-1274). W XV stuleciu istniały już pierwsze orzeczenia Kościoła na ten temat, choć nie miały one jeszcze rangi dogmatu. W 1617 r. papież Paweł IV zakazał wygłaszania publicznie opinii sprzecznych z wiarą w Niepokalane Poczęcie. W 1661 r. na prośbę króla Hiszpanii Filipa IV papież Aleksander VII wydał bullę, w której streszcza dzieje kultu Niepokalanego Poczęcia używając tam słów, które Pius IX powtórzył w swojej formule dogmatycznej. Papież Klemens XI ustanowił w 1708 r. dzień 8 grudnia świętem obowiązującym w całym Kościele powszechnym. Wreszcie 8 grudnia 1854 r. Pius IX ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.

Dogmat jest to obiektywna prawda wiary zawarta w objawieniu Bożym, którą nauczycielski urząd Kościoła (papież lub sobór) przekazuje w powszechnym nauczaniu zwyczajnym lub uroczystym. Dogmaty są niezmienne, mogą natomiast być coraz głębiej przez Kościół poznawane, dlatego też ich formuła może być uściślana. Jak pisze św. Tomasz z Akwinu, dogmat ujmuje prawdę, która przekracza zdolność naszego poznawania i pojęciowania. Ukazuje prawdę, która nie jest w ten sposób wyczerpana, ale do poznania której dążymy.

Jak dotąd ostatni dogmat ogłosił w 1950 r. papież Pius XII. Zawarty on jest w konstytucji apostolskiej „Munificentissimus Deus” i głosi, że Maryja została wzięta do nieba z ciałem i duszą.

Dziś, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, głównej Patronki Zgromadzenia Księży Marianów swoje śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa odnowili księża i bracia marianie opiekujący się Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Licheńskiej.

W trakcie uroczystej Mszy św. konwentualnej zakonnicy dziękowali Bogu za dar powołania do zgromadzenia i modlili się o dalsze łaski. W Eucharystii uczestniczyli wszyscy współbracia posługujący w licheńskim sanktuarium. Mszy św. przewodniczył abp Jan Paweł Lenga. W homilii, którą wygłosił ks. Krzysztof Jędrzejewski, przełożony licheńskiej wspólnoty, najwymowniejszą kwestią było to, iż każdy z nas, nie tylko zakonnicy, powinien w swoim życiu świadczyć o miłości i chwale Boga. Jako przykład została przywołana postać bł. o. Stanisława Papczyńskiego, który całe swoje życie poświecił Bogu, aby świadczyć o jego nieskończonym miłosierdziu i sławić Jego imię wśród ludzi.

Dzisiejsza uroczystość jest szczególnie ważna dla wszystkich zakonników z mariańskiego zgromadzenia, gdyż podkreśla prawdę o tym, że Maryja pełna łaski, wybrana przez Boga na Matkę Syna Człowieczego, została od poczęcia zachowana od zmazy grzechu pierworodnego. Dogmat ten został oficjalnie ogłoszony przez papieża Piusa IX dekretem z dnia 8 grudnia 1854 roku.

„Niepokalane poczęcie jest tajemnicą zbawienia pokazującą jak potężny jest Bóg, dla którego ani czas, ani jakiekolwiek okoliczności nie są przeszkodą do tego, by człowieka objąć swoją łaską, by go wyzwolić z grzechu. Bóg, poprzez właśnie tajemnicę Niepokalanego Poczęcia, wyzwala Maryję z okowów grzechu pierworodnego, czyni Ją, od samego początku Jej istnienia, wolną od grzechu. Dla nas, Marianów, tajemnica Niepokalanego Poczęcia jest zaproszeniem do wniknięcia w tajemnicę życia, w którym Bóg jest obecny od samego początku” – powiedział ks. Piotr Kieniewicz, rzecznik prasowy licheńskiego sanktuarium.

Założyciel mariańskiej wspólnoty, o. Stanisław Papczyński, postawił swoim zakonnikom trzy główne cele do realizowania w trakcie zakonnego życia: szerzenie kultu Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, niesienie pomocy duszom w czyśćcu cierpiącym i pracę duszpasterską, zwłaszcza wśród ludzi religijnie zaniedbanych. Poprzez rekolekcje, wyjazdy na misje, prowadzenie hospicjów i innych dzieł miłosierdzia – marianie realizują duchowy testament o. Papczyńskiego.

Mariańska wspólnota zakonna liczy niemalże 600 księży, braci i tzw. mężów stowarzyszonych, którzy pracują w 18 krajach na całym świecie. Swoją posługę pełnią zgodnie z hasłem „Pro Christo et Eclesia” (za Chrystusa i Kościół) wcielając w życie charyzmat swojego założyciela. bł. o. Stanisława Papczyńskiego.