Uroczystości pogrzebowe prof. Jerzego Filipa Sztuki

Był człowiekiem integralnym, do końca wierny Chrystusowi, żył tak jak wierzył – mówił ks. prał. Andrzej Sobota 28 grudnia podczas Mszy św. pogrzebowej za zmarłego prof. Jerzego Filipa Sztukę w kościele Podwyższenia Krzyża Świętego w Częstochowie. Ten wybitny artysta zmarł w wieku 77 lat 20 grudnia 2020 r. W swojej twórczości podejmował wielkie tematy duchowe, inspirowane motywami biblijnymi.

– Prof. Jerzy Filip Sztuka to człowiek wiary, praktykujący katolik, żyjący codziennie Słowem Bożym, Ewangelią, to kochający mąż, mądry ojciec i dziadek, to przyjaciel, nauczyciel, artysta, obdarowany talentami, a wśród wszystkich darów najpiękniejszym jest wiara – mówił ks. prał. Andrzej Sobota.

Kapłan w homilii podkreślił, że „twórczość jest istotnym wymiarem ludzkiej egzystencji, a życie człowieka to nie tylko przemijanie, ale przede wszystkim tworzenie dobra i kultury, to dynamiczny rozwój”. – Człowiek jest powołany do tworzenia szeroko rozumianego humanizmu na miarę Chrystusa, bez Chrystusa nie ma humanizmu Podejmował wielkie tematy duchowe, inspirowane motywami biblijnymi – mówił ks. Sobota.

– Jego charakter, twórczość, modlitwa, całe bogate przesłanie, piękne optymistyczne spojrzenie i zorientowanie na przyszłość są darem i testamentem dla tych, którzy wciąż są w drodze – dodał.

W pogrzebie uczestniczyła najbliższa rodzina zmarłego, przedstawiciele środowisk, z którymi był związany, m.in. zespołu Trebunie Tutki. Ich muzyka towarzyszyła uroczystości pogrzebowej prof. Sztuki, który był przyjacielem Władysława Trebunia-Tutki (zmarł 3 grudnia 2012 r.)

Ciało prof. Jerzego Filipa Sztuki spoczęło na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie.

Jerzy Filip Sztuka był malarzem, rysownikiem, rzeźbiarzem i medalierem. Urodził się w 1943 r. w Częstochowie. Specjalizował się w reklamie wizualnej, projektowaniu graficznym, wzornictwie przemysłowym i kształtowaniu przestrzeni. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, której profesorem był od 2000 r. Do 2012 r. był pracownikiem naukowo-badawczym uczelni częstochowskich, warszawskich i radomskich.

Współorganizował Wydział Artystyczny Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie (obecnie Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza) i był jego pierwszym dyrektorem. Wykładał na Politechnice Częstochowskiej. Swoje prace prezentował na licznych wystawach na całym świecie.

Fascynował się m.in. twórczością Haliny Poświatowskiej i Dantego. W jego pracach obecny był wymiar sakralny. Mistrzostwo osiągnął w tworzeniu medali. Podkreślał, że „ważne jest ciągłe poszukiwanie i pogłębianie wiary”. Jego dzieła pokazywały także piękno świata i przyrody oraz stawiały pytania o sens ludzkiego życia i obecność Tajemnicy – Boga. Podejmował wielkie tematy duchowe, inspirowane motywami biblijnymi. Szczególną postacią, która była obecna w twórczości zmarłego był św. o. Pio. Medal z wizerunkiem ojca Pio prof. Sztuka podarował Janowi Pawłowi II podczas spotkania w Watykanie.