“Uśmiech na Święta dla Włochów w Wenezueli” – makarony i panetony w prezencie od rządu włoskiego

W ramach akcji “Un Sorriso per Natale”, czyli “Uśmiech na Boże Narodzenie”, rozpoczęto 8 grudnia wydawanie panettonów i makaronu dla mieszkających w Caracas obywateli włoskich i Wenezuelczyków o włoskich korzeniach. W ramach tej inicjatywy, zorganizowanej po raz drugi z rzędu przez konsulat Włoch w stolicy Wenezueli, uprawnione do tego osoby (znajdujące się na listach konsulatu), odbierają te tradycyjne dla nich wyroby w stołecznym kościele włoskim pw. Najświętszej Maryi Panny z Pompejów i w prowadzonej przez kościół szkole.

Akcja, której organizatorami akcji są konsulat włoski, Fundacja Madonna di Pompei, Stowarzyszenie Regionalne Sycylii (ARS) i Włoski Komitet Pomocy (COMITAS), obejmuje nie tylko Caracas, ale od 17 grudnia zacznie też docierać do innych rejonów rozległego terytorium tego latynoskiego kraju.

Podczas inauguracji tej kampanii 8 bm. przedstawiciele włoskiej ambasady wielokrotnie podkreślali, że celem rozprowadzania tradycyjnych wyrobów włoskich na Boże Narodzenie jest chęć niesienia  pomocy dla społeczności włosko-wenezuelskiej mieszkającej w tym nękanym hiperinflacją kraju, jest to wyraz troski rządu w Rzymie o emigrantów z Włoch, ich  potomków oraz sposób umacniania w nich więzi z ojczyzną.

W rozpoczęciu “Uśmiechu na Boże Narodzenie” wzięli udział: chargé d’affaires ambasady Włoch Giovanni Umberto De Vito, konsul generalny Nicola Occhipinti, a także radny  generalny Włochów za Granicą, Antonio Iachini; przewodniczący COMITAS Carlos Villino i prezes Wenezuelsko-Włoskiej Izby Handlowej (CAVENIT) Lidia Bruttini. Gospodarzem tego ważnego wydarzenia był ks. Gustavo Lozano – dyrektor włoskiej szkoły katolickiej w Caracas pw. Matki Bożej Pompejańskiej, regionalny przełożony posługujących w Wenezueli misjonarzy św. Karola Boromeusza (skalabrynianów; CS). Zgromadzenie to założył w 1887 św. Jan Chrzciciel Scalabrini (1839-1905) w celu opieki duszpasterskiej nad emigrantami włoskimi.

W rozmowie z KAI zakonnik podkreślił znaczenie wspierania potrzeb i tożsamości kulturowej włoskich emigrantów w celu zachowania ich dziedzictwa i korzeni. Wspomniał też o  wychowaniu w duchu narodowym z możliwością nauki  języka ojców i dziadków oraz o poznawaniu tradycji, zwyczajów, historii, a w tym tradycyjnej włoskiej kuchni, która jest częścią kultury tego i każdego narodu. Aby to osiągnąć, potrzeba – zdaniem misjonarza – zaangażowania, świadomości oraz działań rządu, organizacji społecznych, w tym również Kościoła. Gdy potrzeby te zostaną zaspokojone, młodzi potomkowie włoskich emigrantów, urodzeni już w Wenezueli, bez problemów wtopią się w życie współczesnej Italii, jeśli  zechcą się w niej osiedlić, co robi w tej chwili ogromny odsetek tej społeczności.

Opinię tę podziela też włoski chargé d’affaires  w Wenezueli Giovanni Umberto De Vito, który wyraził wdzięczność oraz podziękował dyrekcji i nauczycielom szkoły Nuestra Señora de Pompeya.

Obecna pomoc żywnościowa skierowana jest zarówno do Włochów, jak i Włochów-Wenezuelczyków, którzy borykają się z trudnościami wynikającymi z trudnej sytuacji spoɫeczno-gospodarczej Wenezueli, a solidarność władz włoskich nie ogranicza się jedynie do okresu Bożego Narodzenia, ale trwa cały rok.

Tak więc każdy włoski stół wigilijny stół w Wenezueli będzie się pysznił panettonem prosto z Italii.

“Un Sorriso por Natale” to akcja godna naśladowania dla innych rządów państw, których obywatele mieszkają w Wenezueli.

Należy pamiętać, że w ciągu ostatnich miesięcy siła nabywcza płacy minimalnej w tym kraju spadła o prawie 90 proc. z powodu inflacji, a co za tym idzie dewaluacji miejscowej waluty (boliwara), a także z powodu spadku wartości dolara, który jest tutaj od pewnego czasu legalnym i równorzędnym środkiem płatniczym. Młodzi ludzie masowo emigrują z Wenezueli, chcąc w ten sposób utrzymać rodziny pozostawione w kraju. Ocenia się, że w poszukiwaniu chleba ojczyznę opuściła 1/3 wenezuelskiego społeczeństwa.