W Chlewiskach uratowano kościół przed zawaleniem

Gdyby nie przeprowadzone prace remontowo – konserwatorskie przy kościele św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Chlewiskach w diecezji radomskiej, miejscowa świątynia zawaliłaby się.

Proboszcza parafii ks. Romana Kuny zaniepokoiły pękające ściany. Dlatego wykonano badania geologiczne skarpy, na której stoi świątynia. Okazało się, że część ścian obiektu sakralnego nie ma fundamentów. Ks. Kuna poinformował, że kościół nie jest jednolitą bryłą, lecz efektem wielu dobudowań, od czasów romańskich, praktycznie do XX wieku.

– Dobudowania do elementów romańskich były mocne, jednak ściany szczytowe poszczególnych przybudówek, nie miały już takiej stabilności. To właśnie powodowało pękanie murów. Mało tego, po dokładnych badaniach okazało się, że konieczne będzie  wykonanie fundamentów pod tymi ścianami, których w rzeczywistości nie było – mówi ks. Kuna. Dotyczyło to głównie ścian w prezbiterium oraz kaplicy Matki Bożej Różańcowej i Świętej Anny.

Z Polskiego Ładu gmina i parafia pozyskały na wszystkie prace prawie 3 mln zł. Specjalistycznymi materiałami wykonano podbijanie fundamentów. Wykonano też zszycia ścian. W wyniku podjętych prac na zewnątrz świątyni, nie stwierdzono kolejnych pęknięć.

Kościół w Chlewiskach miał być zbudowany w 1121 r. przez Piotra Dunina ze Skrzynna. W XIII wieku był w Chlewiskach murowany kościół romański. W latach 1511 – 1512 przebudowano kościół w stylu gotyckim. Z tego czasu pochodzi prezbiterium, północna kaplica pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej oraz północna zakrystia. Przebudowę kościoła kontynuowali w pierwszej połowie XVII wieku Wawrzyniec Chlewicki i jego syn Mikołaj. W latach 1776 – 1777 odrestaurował kościół i dobudował do niego południową kaplicę pod wezwaniem św. Anny ówczesny właściciel Chlewisk – Józef Potkański. Ostatnia przebudowa kościoła, nadająca mu obecny wygląd, miała miejsce w latach 1923 – 1925. Przedłużono wtedy kościół w kierunku zachodnim, dobudowano nawy boczne i południową zakrystię.