w Lourdes obradują wyżsi przełożeni i przełożone zakonne z Europy

Do niedzieli 25 marca trwa w Lourdes XV zgromadzenie ogólne Unii Europejskich Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonnych (UCESM).

W obradach, przebiegających pod hasłem „Zakonnicy i zakonnice w Europie: życie jako powołanie”, uczestniczą wysłannicy 38 krajowych konferencji wyższych przełożonych z 27 państw naszego kontynentu.

Gościem spotkania jest m.in. abp Joseph Willam Tobin, redemptorysta, sekretarz Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. Zwrócił on uwagę, że życie zakonne przypomina nieustannie Kościołowi, iż nie można się cofać, lecz trzeba rozwijać się odważnie, nawet w obliczu zagrożeń, aby odpowiedzieć na wezwanie Chrystusa.

Zaznaczył, że Lourdes stwarza kontakt z ludzkim i duchowym doświadczeniem św. Bernadety Soubirous, która przypomina, że życie jest drogą wzrastania dzięki radościom, doświadczeniom i nieoczekiwanym wydarzeniom, które mogą otwierać nowe horyzonty.

„Gdy życie zakonne w Europie starzeje się, gdy wiele trosk nęka nasz Kościół i nasze społeczeństwa, niezbędne jest wstąpienie na drogę św. Bernadety, gdyż jest to droga nadziei, która wzywa nas do oparcia się na potędze Słowa” – stwierdza oświadczenie wydane podczas obrad.

Francuski socjolog i poseł do Parlamentu Europejskiego Robert Rochefort podjął temat zaniku samego pojęcia powołania we współczesnym społeczeństwie obywatelskim. Jego zdaniem stało się tak niewątpliwie dlatego, że zakłada ono całkowity dar z samego siebie na całe życie. Wieczystość jest trudna do zrozumienia w naszych czasach – ubolewał mówca.

O trudnej sytuacji życia konsekrowanego w dzisiejszej Europie, ale i o oznakach nadziei mówiła w wywiadzie dla strony internetowej episkopatu Francji belgijska zakonnica ze Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki, s. Lutgardis Craeynest, która od 2008 stoi na czele UCESM. Zaznaczyła, że spada liczba zakonników i zakonnic: jeśli cztery lata temu było ich jeszcze ok. 400 tysięcy, to dziś jest ich z pewnością o 100 tys. mniej. A jednak „istnieją nowe formy życia konsekrowanego, przyciągające wielu młodych ludzi, których liczby nie znamy” – uważa siostra przewodnicząca.

Według niej są pewne stare zakony i zgromadzenia, zwłaszcza w Europie Zachodniej, które „przygotowują się do zniknięcia swych instytutów i pracują nad przekazaniem swych dzieł świeckim, aby kontynuowali tę działalność z tym samym duchem”. Inne wspólnoty odpowiadają na nowe przejawy ubóstwa, „tworząc miejsca spotkań i modlitwy oraz ofiarowując młodym, którzy tego pragną, możliwość angażowania się w swoim kraju lub w Trzecim Świecie”. To właśnie bezinteresowność i dar z samego siebie przyciągają tych młodych.

S. Lutgardis podkreśliła, że w Unii Europejskiej osoby zakonne chcą się bardziej angażować w sprawy pokoju, solidarności i godności ludzkiej. „Każda osoba jest synem lub córką Boga, powołaną do wzrastania w pełni człowieczeństwa i stąd wypływa zaangażowanie w dzieła oświatowe i charytatywne oraz szacunek dla początku i końca życia każdej istoty” – dodał belgijska zakonnica.