W niedzielę minie 400 lat od erygowania Polskiej Prowincji Zakonu Karmelitów Bosych

400 lat od kanonicznego erygowania Polskiej Prowincji Zakonu Karmelitów Bosych mija w najbliższą niedzielę. Karmelici bosi w naszym kraju chlubią się takimi postaciami jak św. Rafał Kalinowski, bł. Alfons Mazurek, słudzy Boży Anzelm Gądek, Rudolf Warzecha i Franciszek Powiertowski.

Jak poinformował o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD, aktu erygowania Polskiej Prowincji Zakonu Karmelitów Bosych dokonała 400 lat temu Kapituła Generalna Zakonu, obradująca w Rzymie. „W tym samym dniu erygowano pięć innych prowincji zakonnych: genueńską, rzymską, longobardzką, francuską i belgijską. Prowincja Polska liczyła wówczas trzy klasztory: nowicjacki pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Krakowie, założony w 1605 roku, dom studiów pw. Matki Bożej z Góry Karmel w Lublinie, powstały w roku 1610, i dom profesów pw. św. Michała Archanioła we Lwowie, erygowany w 1614 roku” – wyjaśnił i przypomniał, że od 1612 roku, istniał też klasztor sióstr karmelitanek bosych w Krakowie przy ul. Grodzkiej.

„Wkrótce powstały nowe klasztory: już jesienią 1617 roku drugi w Krakowie (pw. św. Michała i Józefa pod Wawelem), w Poznaniu (1618), Przemyślu (1620), Wilnie (1624), Czernej (1629), Wiśniczu (1630), Berdyczowie (1630) i Warszawie (1639), a nadto klasztory misyjne na wschodnich rubieżach Rzeczypospolitej, tak, że pod koniec XVII w. prowincja liczyła 17 klasztorów męskich i 8 żeńskich” – wylicza zakonnik.

W 1724 r. prowincja podzieliła się na dwie: polską pw. Ducha Świętego i litewską pw. św. Kazimierza. Jednak zabory i upadek państwa doprowadziły do kasat klasztorów. Jedyny klasztor, jaki ocalał znajdował się w Czernej, gdzie pod koniec XIX, dzięki staraniom św. Rafała Kalinowskiego i zakonników z zagranicy, rozpoczęła się odnowa życia karmelitańskiego.

„Pełnoprawną Polską Prowincję Zakonu ustanowiono ponownie w 1920 roku, po rewindykacji klasztorów w Lublinie i w Berdyczowie. W 1993 roku podzieliła się ona na Prowincję Krakowską pw. Ducha Świętego, liczącą dziś 23 klasztory w Polsce, Burundi, Rwandzie, Niemczech, Stanach Zjednoczonych, na Łotwie, Słowacji i Ukrainie, oraz Prowincję Warszawską pw. Trójcy Przenajświętszej, z 16. domami zakonnymi w ojczyźnie, na Białorusi, Syberii, w Stanach Zjednoczonych i we Włoszech” – podsumował o. Praśkiewicz OCD.

Jak przypomniał zakonnik, polscy karmelici wydali licznych świętych i błogosławionych. Byli nimi św. Rafał Kalinowski, bł. Alfons Mazurek, słudzy Boży Anzelm Gądek, Rudolf Warzecha i Franciszek Powiertowski.

„Wśród kandydatów na ołtarze nie brak oczywiście karmelitanek bosych czy innych osób żyjących duchowością Karmelu. Należą do nich chociażby m. Teresa Marchocka – karmelitanka bosa, m. Teresa Kierocińska – karmelitanka Dzieciątka Jezus i Kunegunda Siwiec ze świeckiego zakonu karmelitańskiego, a także urzeczony orędziem św. Teresy od Dzieciątka Jezus bp Adolf Piotr Szelążek” – dodał zakonnik.

Zwrócił uwagę na szczególne zasługi dla rozwoju duchowości karmelitańskiej o. Cherubina Pikonia (zm. 2003), założyciela „Elianum”, jednego z prężnych świeckich instytutów życia konsekrowanego w Polsce.