Wadowice: Msza dziękczynna ku czci świętego Rafała Kalinowskiego

Uroczystej Mszy dziękczynnej ku czci świętego Rafała Kalinowskiego przewodniczył 19 listopada w sanktuarium wadowickim „na Górce” ks. prof. Edward Staniek z Krakowa, znany patrolog, kaznodzieja i rekolekcjonista. Od kilku dni uroczystości związane z 25. rocznicą wyniesienia na ołtarze tego odnowiciela życia karmelitańskiego odbywały się m.in. w klasztorach w Wadowicach i w Czernej.

Na początku liturgii, w której uczestniczyli kapłani z wadowickich parafii, członkowie świeckiego Karmelu oraz siostry zakonne z kilku zgromadzeń, przełożony wspólnoty karmelitów w Wadowicach o. Grzegorz Irzyk OCD przypomniał, że 109 lat temu – 15 listopada 1907 roku – w klasztornej celi wadowickiego klasztoru zmarł w opinii świętości Rafał Kalinowski. „To był wielki patriota, pokorny zakonnik, świątobliwy kapłan, gorliwy spowiednik” – powiedział przeor o założycielu i fundatorze kościoła i klasztoru „na Górce” w Wadowicach.

Ks. Staniek wezwał do dziękczynienia za świętego – za łaski, które przez jego ręce tu na ziemi, a potem już z nieba zostały przekazane, oraz za „to święte miejsce, wybrane przez Boga”.

„Dziękczynienie jest najskuteczniejszą prośbą. Człowiek, który żyje dziękczynieniem, jest duchowo zdrowy, jeśli narzeka, jest duchowo poważnie chory” – podkreślił były rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie i przyznał, że ze zdumieniem kiedyś dowiedział się, iż zdecydowana większość cudów w procesach beatyfikacji i kanonizacji jest odpowiedzią nie na prośby, lecz na dziękczynienie świętemu.

Pochodzący z podwadowickiej Choczni 75-letni kaznodzieja opowiedział, że ponad 60 lat temu do kościoła „na Górce” przyprowadziła go mama. „Tu przy tym bocznym ołtarzu powiedziała: ten kościół budował i w nim umarł święty jeszcze nie kanonizowany – Rafał Kalinowski. Wtedy zacząłem odkrywać, że święty wcale nie musi być na ołtarzu. Święty żyje, robi swoje i umiera” – dodał.

Duchowny zauważył, że na podstawie lektury listów św. Rafała Kalinowskiego może powiedzieć, iż ten święty, który był żołnierzem i matematykiem, „wygrał życie po żołniersku”.

Kapłan ułożył swe kazanie w formie rozmowy ze św. Rafałem, w którym zakonnik odpowiada na nurtujące współczesnego wierzącego pytania i problemy. Podkreślił na koniec, że założony przez o. Rafała 120 lat temu klasztor w Wadowicach jest szkołą ewangelicznej miłości.

„Ojcze Rafale, dziękuję ci za tę rozmowę. Przychodził do tego klasztoru Karol Wojtyła i uczył się tak odpowiedzialnej miłości, prawego sumienia jak i tej miłości, o której ty mówisz. Niech ta miłość będzie naszym codziennym chlebem, tak jak była i jest chlebem Karola Wojtyły i twoim” – zakończył.

Kapłani celebrujący liturgię wraz z wiernymi licznie wypełniającymi świątynię adorowali Najświętszy Sakrament i odśpiewali uroczyste „Te Deum”.

O . Szczepan T. Praśkiewicz OCD, który był zaangażowany w końcowy okres procesu kanonizacyjnego św. Rafała Kalinowskiego w Rzymie, zauważył w rozmowie z KAI, że św. Rafał przypomina zasadnicze i trwałe wartości, zakorzenione w Ewangelii i w prawie naturalnym.

„W odniesieniu do życia społeczności ludzkiej, do owego nurtu sekularyzacji i ateizacji, jaki ze wszystkich stron nas otacza i którego przejawem jest m.in. kryzys wartości chrześcijańskich, a nadto kryzys rodziny i zanik poczucia patriotyzmu, św. Rafał Kalinowski przypomina wartości ponadczasowe: duchowe, umysłowe i etyczne” – wyjaśnił.

Urodzony w Wilnie Rafał (Józef) Kalinowski (1835-1907) brał udział w powstaniu styczniowym, po którego upadku został aresztowany przez Rosjan i zesłany na ciężkie roboty na Syberię, gdzie spędził 10 lat.

Po zwolnieniu udał się do Paryża, jako wychowawca młodego księcia Augusta Czartoryskiego, którego beatyfikował Jan Paweł II w 2003 r. W 1877 r. wstąpił do nowicjatu karmelitów bosych w Grazu w Austrii. Pięć lat później w klasztorze tego zgromadzenia w Czernej koło Krakowa złożył śluby zakonne i przyjął święcenia kapłańskie. Niestrudzenie oddawał się posłudze sakramentu pokuty i kierownictwu duchowemu. Odnowił życie duchowe karmelitów bosych w Polsce.

Zmarł w Wadowicach 15 listopada 1907 r. Beatyfikował go Jan Paweł II w1983 r. w Krakowie, a kanonizował w 1991 r. w Rzymie. Jest m.in. patronem Sybiraków i kolejarzy.