Warszawa: Episkopat na Mszy w 150. rocznicę ingresu św. abp. Felińskiego (JEST!)

Po ludzku, nic w ziemskim posługiwaniu mu się nie udało, ale jego wielkość jest w tym, że nie odszedł od szukania obiektywnej racji zgodnie z sumieniem – tak o św. abp. Zygmuncie Szczęsnym Felińskim mówił bp gliwicki Jan Kopiec w kazaniu podczas dziękczynnej Mszy św. z udziałem Episkopatu Polski. Została ona odprawiona w 150. rocznicę ingresu świętego do katedry warszawskiej. Eucharystii przewodniczył abp Józef Michalik.

Przewodniczący KEP powiedział, że abp Feliński to "wielkie światło, które poszło na całą Polskę, a które rozbija mroki także dzisiaj". Podkreślił jego wierność Bogu, do której dołączyła też ofiara.

Postać swego poprzednika w archidiecezji warszawskiej wspominał kard. Kazimierz Nycz, zachęcając do dziękczynienia za osobę św. abp. Felińskiego i za jego kierowanie archidiecezją w trudnym okresie Powstania Warszawskiego.

Zdaniem bp. Kopca, mamy się czego uczyć od świętego. – Czasy są niemal te same, tylko my powinniśmy być dojrzalszymi w dawaniu świadectwa, umiłowaniu prawdy i kształtowaniu sumień – mówił. – Abp Feliński znalazł drogę do świętości, powtarzał, że liczy się nade wszystko spokój sumienia.

Do charyzmatu abp. Felińskiego bp Kopiec zaliczył jego cierpliwość. – Patrząc na jego życie, dziś także zadajemy sobie pytania, na które musimy odpowiedź: czy cenić sobie status quo, czy iść drogą prawdy? – podkreślał biskup gliwicki. Te dylematy, wg bp. Kopca, są tak stare jak ludzkość.

Mszę św. koncelebrowali biskupi uczestniczący w 357. zebraniu plenarnym Episkopatu w Warszawie, liczne siostry zakonne z Rodziny Maryi – zgromadzenia założonego przez św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego – kapłani, seminarzyści, przedstawiciele władz samorządowych.

Św. Zygmunt Szczęsny Feliński (1822-1895) w latach 1862-1883 był arcybiskupem warszawskim. Jego bezkompromisowa postawa wobec represji władz zaborczych oraz wierność Kościołowi stały się przyczyną dwudziestoletniego wygnania.

Abp Feliński urodził się w 1822 r. na Wołyniu. Studiował matematykę na Uniwersytecie w Moskwie, na Sorbonie i w College de France w Paryżu. Brał udział w powstaniu w Poznaniu w 1848 r. Trzy lata później wstąpił do seminarium duchownego w Żytomierzu, święcenia kapłańskie przyjął w 1855 r. W tym samym roku otworzył schronisko dla sierot i bezdomnych w Petersburgu. W 1857 r. założył Zgromadzenie Sióstr Rodziny Maryi, któremu powierzył opiekę nad ubogimi.

W 1862 r. został mianowany arcybiskupem metropolitą warszawskim. Rok później był przeciwny wybuchowi nieprzygotowanego jego zdaniem powstania styczniowego, jednak po rozpoczęciu walk stanął przeciwko caratowi w obronie praw Polaków. Uwięziony przez cara, został zesłany do Jarosławia nad Wołgą, gdzie przebywał przez 20 lat. Po uwolnieniu w 1883 r. nie miał prawa powrotu do Warszawy. Zmarł w Krakowie 17 września 1895 r.

Abp Feliński został beatyfikowany przez Jana Pawła II na krakowskich Błoniach w 18 sierpnia 2002 , a 11 października 2009 r. Benedykt XVI zaliczył go w poczet świętych.