Warszawa: 100 lat Rodziny św. Pawła

Jutro przypada 130. rocznica urodzin bł. ks. Jakuba Alberione, apostoła mass-mediów i założyciela 10 instytutów zakonnych i świeckich. W ramach obchodów 100-lecia założenia Rodziny św. Pawła, w skład której wchodzą te wspólnoty, w Warszawie odbyło się sympozjum pt. „Głosić Jezusa Mistrza Drogę, Prawdę i Życie współczesnemu światu”. Od stu lat hasło to przyświeca im w ewangelizacji.

Rodzina św. Pawła to 10 instytutów zakonnych i świeckich założonych przez bł. Jakuba Alberionego. W Polsce istnieje od 1934 r. Swoją działalność ewangelizacyjną realizuje głównie poprzez działalność wydawniczą paulistów (Edycja św. Pawła) i paulistek (Wydawnictwo Paulistki), apostolstwo liturgiczne sióstr Uczennic Boskiego Mistrza, apostolstwo powołaniowe sióstr apostolinek oraz świadectwo życia członków instytutów świeckich.

W Polsce Rodzina św. Pawła zrzesza 135 osób, właściwie wszyscy się znamy – przyznał ks. Mariusz Krawiec, paulista. Ten rok jest dla nas szczególny, bo mija sto lat od kiedy bł. ks. Alberione w roku 1914, we włoskim mieście Alba założył szkołę drukarską, która dała początek – najpierw męskiemu zgromadzeniu: Towarzystwu św. Pawła a kilka lat później zgromadzeniom żeńskim. Wszystkie te wspólnoty łączy wspólna duchowość – zaznaczył.

Jubileusz jest okazją, żeby dokonywać różnych podsumowań i bilansów, ale także by patrzeć w przyszłość, bo nie chcemy skupiać się tylko na wspominaniu przeszłości – podkreśla w rozmowie z KAI ks. Bogusław Zeman, prowincjał paulistów. „Mamy za sobą stuletnią historię – opowiada – choć w Polsce nie trwa ona tak długo. Dostrzegamy przede wszystkim to, jak Bóg działa poprzez dzieła apostolskie i osobę naszego założyciela bł. ks. Jakuba Alberione. Jesteśmy tego spadkobiercami, mamy świadomość, że nie dorastamy mu, jeśli chodzi o niezwykłą umiejętność wykorzystywania wszystkich możliwości, jakie daje współczesność, zwłaszcza postęp techniczny, do głoszenia Ewangelii. Tego się od niego ciągle uczymy. Do tego służy nam przeszłość, bowiem patrzymy jak to robił założyciel, jak odpowiadał na znaki czasu i je interpretował. To jest dla nas ciągła szkoła po to, żebyśmy w naszych realiach próbowali jak on odpowiadać na znaki czasu i także inicjować różne dzieła, które służyłyby Kościołowi w ewangelizacji”.

Ks. Zeman zwraca uwagę, że zgromadzenia i instytuty wchodzące w skład Rodziny św. Pawła od początku „były zakładane jako rodzina”. W wizji założyciela nie było czegoś takiego, że każdy ma prowadzić swoje apostolstwo w oddzieleniu. W konstytucjach każdego z naszych zgromadzeń czy instytutów jest wpisana przynależność do Rodziny św. Pawła jako cząstka charyzmatu. Dla mnie znakiem nadziei jest ta wspólnota – podkreśla.

– Kiedy jesteśmy razem, rozważamy te same tematy, dzielimy się nawzajem, bo właściwie prelegentami podczas sympozjum byli tylko członkowie Rodziny św. Pawła, którzy uzyskali stopnie doktora nauk teologicznych z różnych dziedzin – mówi prowincjał paulistów. Jego zdaniem, to znak nadziei, że są „na dobrej drodze” a współpraca ma szansę owocować ponieważ jest to współpraca na gruncie charyzmatu.

Towarzyszy nam radość, nadzieja, ale też poczucie odpowiedzialności za charyzmat i to zadanie w Kościele. Mamy świadomość, że Bóg dając charyzmat konkretnemu zgromadzeniu czy Rodzinie daje go Kościołowi. – Nie chcemy być zazdrośni, w takim sensie, żeby czuć się właścicielami tego charyzmatu. Chcemy odpowiadać na niego zgodnie z naszymi możliwościami, ale jeżeli one są niewystarczające i Pan Bóg potrzebuje czegoś więcej, daje ten charyzmat komuś innemu. Dzisiaj wiele zgromadzeń zajmuje się dziedziną środków społecznego przekazu i dobrze, bo tak trzeba. Trzeba, żeby sieć miała „gęste oczka, więcej złowimy ryb, jeśli będziemy działać wspólnie” – zaznaczył ks. Zeman.

Z kolei zadaniem sióstr – jak mówi s. Iwona Kopacz, Uczennica Boskiego Mistrza, jest „podtrzymywanie modlitwy eucharystycznej”. – Założyciel mówił, że jeżeli naszym braciom coś nie idzie w apostolstwie to znaczy, że my się źle modlimy – dodała z uśmiechem, choć przyznała, że to zadanie modlitwy jest zobowiązujące. W praktyce wygląda to tak, że w kaplicach Zgromadzenia Uczennic Boskiego Mistrza modlitwa przed Najświętszym Sakramentem trwa całą dobę i jest to tzw. wieczysta adoracja. W Polsce jest to rozwiązane w ten sposób, że na zmianę w każdym z domów zakonnych w inną noc trwa adoracja eucharystyczna i nieustanna modlitwa. – Z tej modlitwy rodzą się dzieła apostolskie, zarówno naszych braci jak i nasze – podkreśla s. Kopacz. Zgromadzenie Uczennic Boskiego Mistrza prowadzi apostolstwo liturgiczne, którym służy poprzez Centra Liturgiczne, projektowanie nowych szat liturgicznych, kościołów jak również – we współpracy z paulistami wydaje miesięcznik „Od słowa do życia” zawierający czytania, teksty mszalne, rozważania i pytania do osobistej refleksji.

Do Rodziny św. Pawła, należy 5 zgromadzeń zakonnych (Towarzystwo Świętego Pawła – pauliści, Zgromadzenie Sióstr Świętego Pawła – paulistki, Zgromadzenie Sióstr Pobożnych Uczennic Boskiego Mistrza, Zgromadzenie Sióstr Jezusa Dobrego Pasterza – pasterzanki, Instytut Królowej Apostołów dla Powołań – siostry apostolinki), 4 instytuty świeckie (Instytut Jezusa Kapłana grupujący księży, Instytut Świętego Gabriela Archanioła zrzeszający świeckich mężczyzn, Instytut Matki Bożej Zwiastowania dla kobiet świeckich, Instytut Świętej Rodziny dla par małżeńskich) oraz 1 stowarzyszenia (Unia Współpracowników Paulińskich). Wszystkie one zostały założone przez ks. Alberione.

Ks. Jakub Alberione urodził się 4 kwietnia 1884 r. w San Lorenzo di Fossano w północnych Włoszech. W 1907 r. został wyświęcony na kapłana pobliskiej diecezji Alba. Już po roku mianowano go kierownikiem duchowym tamtejszego seminarium. Od 1913 r. kierował pismem „Gazetta d’Alba”. Po roku otworzył szkołę drukarską, z której wychowanków powstało w 1921 r. Towarzystwo Świętego Pawła. Wcześniej, bo w 1915 r. ks. Alberione założył Zgromadzenie Córek Świętego Pawła, a w 1917 r. Związek Współpracowników Dobrej Prasy, będący zaczątkiem Unii Współpracowników Paulińskich.

Działalność paulistów od początku była związana z apostolstwem wydawniczym. W latach 20. i 30. XX wieku zaczęli oni wydawać czasopisma skierowane do różnych grup: dzieci, dorosłych, katechetów, rodzin. W 1931 r. ukazał się pierwszy numer magazynu „Familia Cristiana”, który z czasem stał się największym tygodnikiem katolickim we Włoszech. W tym samym roku powstały w Ameryce Południowej pierwsze wspólnoty paulińskie za granicą. W 1938 r. ks. Alberione założył wytwórnię filmową (noszącą dziś nazwę Audiovisivi San Paolo), której pierwszy film „Abuna Messias” został nagrodzony na festiwalu w Wenecji. 10 lat później powstała w Rzymie pierwsza paulińska rozgłośnia radiowa. Ks. Alberione zapoczątkował też na szeroką skalę apostolstwo biblijne. W 1954 r. Rodzina Świętego Pawła wybudowała w Rzymie bazylikę Matki Bożej Królowej Apostołów.

Na zaproszenie papieża Jana XXIII ks. Alberione uczestniczył w charakterze obserwatora w obradach Soboru Watykańskiego II. Zmarł 26 listopada 1971 r. w Rzymie. Jego ostatnie słowa brzmiały: „Umieram… Modlę się za wszystkich. Raj!”. Godzinę przed śmiercią odwiedził go papież Paweł VI. Dwa lata wcześniej publicznie podziękował on ks. Alberione za to, że „dał Kościołowi nowe środki wyrazu, nowe sposoby wykorzystania sił i możliwości apostolskich. Pozwól, abym jako papież, w imieniu całego Kościoła, wyraził Ci swoją wdzięczność” – mówił 28 czerwca 1969 r. Paweł VI.

Beatyfikacja ks. Alberione, zwanego apostołem środków społecznego przekazu odbyła się 27 kwietnia 2003 r. w Watykanie.