Warszawa: modlitwa w katedrze w intencji ofiar Powstania Warszawskiego

W warszawskiej archikatedrze św. Jana została dziś odprawiona Msza św. w intencji ofiar – powstańców i ludności cywilnej, którzy zginęli w skutek wybuchu czołgu – pułapki 13 sierpnia 1944 r. przy ul. Kilińskiego.

Proboszcz katedry ks. Bogdan Bartołd, który przewodniczył Mszy św., przypomniał, że od kilkunastu lat w rocznicę tych tragicznych wydarzeń odprawiana jest Msza św. Mieszkańcy Starówki, ale też całej Warszawy, składają kwiaty i oddają hołd ofiarom tragicznych wydarzeń.

W homilii ks. Bartołd odniósł się do sporu, który toczy się wokół Powstania Warszawskiego – czy powinno było wybuchnąć, czy nie było nieprzemyślanym krokiem. Kaznodzieja przytoczył słowa papieża Piusa XII, który powiedział, że powstańcy złożyli całopalną ofiarę, że byli wypełnieni wiarą i miłością, a ich śmierci nie sposób nie łączyć z ofiarą Chrystusa na krzyżu.

Prymas Tysiąclecia kard. Stefan Wyszyński też bronił zrywu powstańczego – przypomniał kaznodzieja. Ks. Prymas, który sam był kapelanem oddziałów powstańczych w Kampinosie, stale przypominał, że Polacy walczyli wówczas do prawa do wolności i że choć walka była nieudana, nie była bezowocna – z krwi poległych zrodziła sie wolność Ojczyzny. kard. Wyszyński przypominał, że naród żyje nie samym chlebem – Powstanie było w duszy każdego Polaka i wybuchło nie z powodu kompleksów, a pragnienia wolności. Choć nie przyniosło doraźnych skutków, pomogło odrodzić się narodowi w dalszej perspektywie. Uczestnicy zrywu podjęli walkę żebyśmy żyli w mądrym, bezpiecznym polskim domu – zakończył ks. Bartołd.

We Mszy św. uczestniczyli mieszkańcy Warszawy, członkowie Stowarzyszenia Mieszkańców Starówki i jej mieszkańcy, przedstawiciele władz dzielnicy, kombatanci. Po Eucharystii zostały złożone kwiaty przy pomniku – głazie, który upamiętnia tragiczne wydarzenie z 13 sierpnia 1944 r., gdy przy ul. Kilińskiego wybuchł specjalnie podstawiony przez Niemców czołg – pułapka. Zginęło wówczas ok. 300 powstańców i cywilów. Wydarzenie to uznano za jeden z najbardziej tragicznych epizodów obrony Starówki i całego Powstania.