Warszawa: modlitwa za uchodźców, którzy zginęli w drodze do Europy

„Umrzeć z nadziei. Modlitwa za uchodźców, którzy zginęli w drodze do Europy” – pod takim hasłem wierni modlili się w wypełnionym po brzegi kościele św. Marcina 23 września w Warszawie. Nabożeństwo jest inicjatywą środowisk katolików świeckich i jest odpowiedzią na apel papieża Franciszka, a treść nabożeństwa przygotowała Wspólnota Sant`Egidio. Modlitwie, w ktrej wzięli udział przedstawiciele innych Kościołów i wspólnot przewodniczył warszawski bp pomocniczy Michał Janocha.

W trakcie nabożeństwa były wymieniane imiona i historie uchodźców, którzy w ostatnich miesiącach zginęli podczas prób wydostania się z miejsc ogarniętych wojną. Wierni polecali też Bogu siostry i braci, którzy już dotarli lub przybędą do Europy i prosili Boga o błogosławieństwo dla nich i solidarność ze strony mieszkańców kontynentu.

– Czujemy, że trzeba coś zrobić, że nie możemy być obojętni, wiele osób odczuwa potrzebę modlitwy, sprawa uchodźców jest sprawą nas wszystkich – mówiła na wstępie Magdalena Wolnik ze Wspólnoty św. Idziego. Trzydziestoletni Afgańczyk Daud Yussefi opowiadał o swoim dramatycznym przedzieraniu się do Europy przez Iran, Turcję i Grecję. Swoją wędrówkę rozpoczął mając 17 lat i wiele osób ze stuosobowej grupy, z którą wyruszył, nie dotarło do celu. Jest muzułmaninem, zintegrowanym, pracuje jako pomocnik w przedszkolu i pomaga uchodźcom.

W trakcie nabożeństwa były wymieniane imiona i historie uchodźców, którzy w ostatnich miesiącach zginęli podczas prób dotarcia do Europy. Wymieniono wśród nich trzyletniego Alyana Kurdiego, jego pięcioletniego brata Galipa i matkę, którzy utonęli u tureckich wybrzeży oraz Syryjczyków, Erytrejczyków, Egipcjan i Afgańczyków – a szacuje się, że jest ich 26 tys., którzy zginęli w drodze. Wierni modlili się też za uchodźców, którzy już dotarli lub przybędą do Europy i prosili Boga o błogosławieństwo, solidarność i otwarcie ser ze strony mieszkańców starego kontynentu.

W kazaniu bp Michał Janocha podkreślił, że przeżywamy dziś nową wędrówkę ludów, która doprowadziła do Imperium Rzymskiego i dała początek nowej Europie. Wielu dopatruje się w niej dopustu Bożego, sprawiedliwości dziejowej, jest wiele analiz politycznych, w których wspomina się o zagrożeniu dla europejskiej tożsamości, lub twierdzi, że to dopływ krwi dla starzejących się narodów, mówi się o wielu problemach i pytaniach. Jednak patrząc z perspektywy religijnej, która rzuca sens i światło na te wydarzenia, zrozumiemy, że każdy człowiek jest dzieckiem Bożym, że wszyscy jesteśmy ze sobą spokrewnieni.

Człowiek jest istotą pielgrzymującą, homo viator i naśladuje w swej pielgrzymce Jezusa, który skłonił tylko w jednym miejscu głowę – na krzyżu. Jego śmierć i zmartwychwstanie rzuca światło na nasze braterstwo, On zniszczył wszystkie mury wrogości, obcości i obojętności, które my odbudowujemy – mówił kaznodzieja. Wszczepienie w Chrystusa otwiera nas na krąg powszechny, uniwersalny, odniesienie do wspólnego Boga czyni nas braćmi, gdyż jedynie gdy jest Ojciec – jesteśmy braćmi. Bp Janocha przypomniał o słowach Franciszka o potrzebie rewolucji współczucia i solidarności i podkreślił, że wędrówka uchodźców wpisuje się w paradygmat ludzkiej wędrówki do Ziemi Obiecanej, do raju, która pewna niewidoma dziewczynka z Lasek określiła jako dom, w którym się kocha i jest się kochanym na zawsze. Po skończonym nabożeństwie uczestnicy udali się na spotkanie, w trakcie którego deklarowali konkretną pomoc, którą mogliby ofiarować uchodźcom.

We wspólnej modlitwie uczestniczyli duchowni Kościoła prawosławnego, obrządku grekokatolickiego, Ewangelicko-Augsburgskiego, Ewangelicko-Reformowanego, Metodystycznego, Starokatolickiego mariawitów i in. Nabożeństwo zorganizowała Wspólnota Sant Egidio, więź, Klub Inteligencji Katolickiej, Ośrodek Migranta Fu Shenfu, Jezuickie Centrum Społeczne „W Akcji”, Stowarzyszenie Pokoju i Pojednania Effatha.

Równolegle odbyły się takie nabożeństwa w Ełku, Gdańsku, Kielcach, Krakowie, Łodzi, Opolu, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu.