Warszawa: pogrzeb o. Świerkowskiego SJ – kapelana ZHR i duszpasterza akademickiego

Kapłan, przyjaciel Jezusa, zawsze otwarty i wrażliwy na potrzeby drugiego człowieka. Jego życie było przypowieścią o dobroci Boga – tak wspominano dziś śp. o. Jerzego Świerkowskiego, jezuitę, wieloletniego duszpasterza akademickiego w Lublinie i Gdańsku oraz kapelana ZHR. Jego msza pogrzebowa w stołecznym sanktuarium św. Andrzeja Boboli zgromadziła liczne grono duchowieństwa oraz jego byłych wychowanków. Liturgii przewodniczył kard. Kazimierz Nycz.

Metropolita warszawski wspomniał, że o. Świerkowskiego poznał 38 lat temu na KUL-u i był zafascynowany stosunkiem jezuity do młodzieży. – Patrzyliśmy z kolegami na jego sposób prowadzenia duszpasterstwa, na jego sposób rozmawiania z młodym człowiekiem. Było w tym coś ponadczasowego. Najlepszym tego potwierdzeniem było jego zaangażowanie w duszpasterstwo harcerskie. Był harcmistrzem, kapelanem, duszpasterzem młodych mimo swojego nie młodego wieku – zauważył metropolita warszawski. Dodał przy tym, iż jezuita pomimo choroby i cierpienia, które Bóg dopuścił w jego życiu, do końca zachowywał zdrowy dystans, do tego co przeżywał.

– Ojciec Jerzy był dla nas jak to drzewo zasadzone nad płynącą wodą, które daje schronienie i wydaje owoc w swoim czasie – powiedział w homilii o. Michał Gutkowski SJ. Podkreślił, że czerpał ze źródła jakim jest Eucharystia i nie wyobrażał sobie dnia bez Najświętszej Ofiary.

Uczył nas także bliskości między nami, a poprzez to także bliskości z Chrystusem – Jego Przyjacielem. Na koniec swojego życia także z Jego Krzyżem i nadzieją Zmartwychwstania. Pewność tej prawdy w sposób szczególny towarzyszyła mu w ostatnich dniach ziemskiej wędrówki – zwrócił uwagę kaznodzieja.

– Niech wyrazem naszej wdzięczności za dar jego życia będzie umiejętność dostrzegania dobra w tych, którzy są wokół nas – zaapelował na zakończenie liturgii przełożony Prowincji Wielkopolsko-Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego, o. Tomasz Kot SJ.

Przypomniał on, że Ojciec Jerzy, zanim wstąpił do zakonu jako student SGGW, był specjalistą od pielęgnacji róż. Róże zamienił on na wielu z nas. Nie zrażając się naszymi kolcami pielęgnował nas i zachwycał się dobrem, które w nas jest. Jego życie było przypowieścią dobroci Boga, który jest miłośnikiem życia i mimo kolców umie się zachwycić tym, co piękne – podsumował o. Kot SJ.

Po Mszy św. trumnę z ciałem o. Świerkowskiego przewieziono na Cmentarz Powązkowski, gdzie złożono ją w grobowcu oo. jezuitów.

Jerzy Świerkowski urodził się 11 marca 1936 r. w Poznaniu, ale swoje dzieciństwo i młodość przeżył w Warszawie. Podjął studia w warszawskiej Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Dwa lata po ich zakończeniu wstąpił do zakonu jezuitów. Nowicjat rozpoczął 17 marca 1964 r. w Kaliszu i po dwóch latach złożył pierwsze śluby 25 marca 1966 r.

Po wstąpieniu do zakonu studiował filozofię w Krakowie i teologię w Warszawie. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk bp. Zbigniewa Kraszewskiego, 31 lipca (w uroczystość św. Ignacego Loyoli, założyciela jezuitów) 1971 roku w kaplicy św. Andrzeja Boboli w Warszawie.

Pracował jako katecheta i wikariusz w parafiach jezuitów w Szczecinie i Warszawie. Od 1976 r. rozpoczął pracę w duszpasterstwie akademickim Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
5 listopada 1981 r. w Lublinie złożył uroczystą profesję zakonną.

Do 1986 roku pełnił posługę w duszpasterstwie akademickim w Lublinie, był tam m. in. przełożonym wspólnoty duszpasterzy na KUL-u (od 1982 do 1986 r.). Posługę duszpasterza akademickiego kontynuował w parafii jezuitów w Gdańsku-Wrzeszczu do roku 1995. Kłopoty ze zdrowiem sprawiły, że po krótkim pobycie w Kaliszu, wrócił do Warszawy, gdzie pełnił posługę spowiednika w Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej na Starym Mieście. Zaangażował się także w duszpasterstwo harcerzy zrzeszonych w Związku Harcerstwa Rzeczpospolitej, w którym spełniał się jako kapelan i wychowawca młodzieży.

Od 2003 roku mieszkał w kolegium jezuitów na Rakowieckiej w Warszawie. W marcu 2014 r. obchodził jubileusz 50-lecia życia zakonnego w Towarzystwie Jezusowym. Zmarł w 79. roku życia, w 51. roku powołania zakonnego i 44. roku kapłaństwa.