Warszawa-Praga: Diecezjalny Adwentowy Dzień Skupienia dla nauczycieli religii

Bóg żyje i działa w naszej codzienności. Nie potrzebuje naszej siły, ale naszej uległości i uważności – podkreślił egzorcysta ks. Piotr Pietrzak. Ojciec Duchowny Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego Archidiecezji Warszawskiej poprowadził Adwentowy Dzień Skupienia dla nauczycieli religii z diecezji warszawsko-praskiej. W czasie spotkania był czas na adorację Najświętszego Sakramentu oraz możliwość skorzystania z sakramentu pokuty i pojednania.

Przywołując w czasie konferencji postać Mojżesza ks. Pietrzak zwrócił uwagę, że ludzkie życie składa się z trzech okresów. Pierwszy to czas iluzji, drugi to czas rozczarowań, zaś trzeci to moment, kiedy zaczynamy naprawdę wierzyć Bogu i kochać drugiego człowieka.

Przekonywał, że własną siłą, inteligencją, dobrymi chęciami, a nawet zdobytym doświadczeniem nie da się zmienić ani drugiego człowieka, ani świata. – Mojżesz jest tym, który próbuje nagiąć rzeczywistość do swoich myśli. Czy staraliście się kiedyś nagiąć którąś klasę do swoich myśli?- pytał ks. Pietrzak. Jedyne co mogę zrobić próbując siłą nagiąć rzeczywistość do moich założeń to zabijam. Ci którzy na to patrzą mówią – odejdź od nas. Nie potrzeba nam siły i gwałtowności.(…) Ci, których chcemy ratować odrzucają nas, nie rozumieją nas, nie rozumieją naszych intencji – mówił prelegent.

Zwrócił uwagę, że upadek ideałów, planów, wyobrażeń o życiu, o Bogu, o Kościele, o naszej posłudze rodzi rozczarowanie, a to z kolei prowadzi do próby urządzenia się w tym świecie bez większych wymagań. – Ludzkie serce zaczyna chorować na tzw. sklerozę przyzwyczajając się do małych stabilizacji. Powtarzalność dni, doświadczenie grzechu, do którego człowiek powoli się przyzwyczaja. Mojżesz na tym etapie swojego życia czuł się obcym dla siebie samego i dla innych. Czy to również nie jest naszym udziałem? – pytał katechetów ks. Pietrzak.

Podkreślił, że wbrew pozorom czas rozczarowań jest okresem łaski i Bożej interwencji. – Kiedy wydaje się, że wszystko w nas umiera, a budowany z mozołem gmach życia rozpada się człowiek może w końcu złożyć swoją broń, uznać że jest słaby i pozwolić Bogu się prowadzić – tłumaczył duchowny.

Warto zapytać się – mówił Pietrzak – Czy w wyniku rozczarowań nie osłabła moja miłość do tego co robię? Przestrzegł jednocześnie przed myleniem miłości z byciem miłym. – Chodzi o to, bym umiał dać innym swoje życie, być może aż po krew, aż po stres, aż po depresję, aż po siwe włosy, aż po łysinę, aż po bycie ostatnim. To jest w rzeczywistości najpiękniejsze miejsce na świecie – stwierdził duchowny wskazując na Chrystusa.

Podkreślił, że Jezus jest Bogiem który zawsze jest z człowiekiem, tylko nie zawsze człowiek Go dostrzega.
W czasie adoracji Najświętszego Sakramentu katecheci mogli także skorzystać z sakramentu pokuty i pojednania.