Wezwane na peryferie – zakończyły się obrady Konsulty Przełożonych Zgromadzeń Żeńskich

– Ojciec Święty wzywa nas na peryferie, dlatego wśród tematów obrad Konsulty Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych omawiałyśmy m.in. problem handlu ludźmi – powiedziała w rozmowie z KAI s. Radosława Podgórska, przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża z Lasek, członkini Konsulty Wyższych Przełożonych Żeńskich Zgromadzeń Zakonnych. Trzydniowe obrady tego gremium zakończyły się dziś w Warszawie.

Przełożone zgromadzeń żeńskich debatowały nad pomocą, udzielaną przez zakony współczesnym niewolnikom – kobietom zmuszanych do prostytucji czy pracownikom do darmowej pracy. Gościem obrad była Irena Dawid Olczyk, prezeska fundacji przeciw handlowi ludźmi, która podzieliła się doświadczeniami jej współpracowników. Siostra Joanna, misjonarka Maryi przedstawiła prace i zaangażowanie sióstr w sieci Bakhita. Jest to stowarzyszenie Zgromadzeń Zakonnych, udzielające pomocy osobom, które padły ofiarą handlarzy. Stowarzyszenie Bakhita działa od lat, siostry przeszczepiają na polski grunt doświadczenia zakonnic z krajów, gdzie problem pojawił się wcześniej, m.in z Włoch. W krajach zachodnich były też kobiety z Polski, które były zmuszane do nierządu. Siostry działają bardzo prężnie, ale ta struktura pomocowa pracuje w sposób bardzo cichy i służebny, w ramach Komisji Charytatywnej przy Konferencji Wyższych Przełożonych – wyjaśniła s. Podgórska.

– Analizowałyśmy także Konwencję o przeciwdziałaniu przemocy wobec kobiet, gdyż to ważne wyzwanie współczesności – mówiła franciszkanka. Ks. Przemysław Drąg, dyrektor Krajowego Duszpasterstwa Rodzin, przedstawił treść Konwencji i zwrócił uwagę, jak należy ją czytać, gdyż wśród wielu przepisów, które co prawda dublują słuszne i potrzebne prawa, przemycane są treści, które wspierają dewiacje. Pokazał też, kiedy tzw. dyskryminacja wcale tak naprawdę dyskryminacją nie jest i wskazał niejasne sformułowania prawnicze.

Uczestniczki obrad podsumowały też Rok Życia Konsekrowanego, który kończy się w 2 lutego 2016, ale można podsumować jego owoce. – Był to czas duchowej refleksji, wdzięczności Bogu za dar powołania, a także odczytanie nowych powołań i zadań, znaków czasu. Są nimi troska o osoby, które są na marginesie i się pojawiają i będą się pojawiać, w tym uchodźcy. – Są to nowe wyzwania, na które mamy odpowiedzieć, nowe pola działań i służby – mówiła franciszkanka. – Nie martwiłyśmy się statystykami, że jest nas mniej albo więcej, ważniejsze jest skupienie się nad wzmocnieniem struktur, czyli wsparcie rodzin, towarzyszenie im, organizowanie duszpasterstw żeby formować dobre podłoże wzrostu powołań, a równocześnie wskazywać dobrą drogę – rodzinom i wspólnotom zakonnym w Kościele. Dawać świadectwo radości i nadziei, nie skupiać się na liczbach – wyjaśniła. Nie wykluczając krzyża, który jest nieodłączny, ale odkrywać radość w niesieniu go. Nie ma innej drogi, Pan Jezus nigdy nam nie obiecywał, że wszystko w naszym życiu będzie przebiegać pięknie, gładko, bez żadnych trudności. Nie ma naśladowania Chrystusa bez krzyża, o tym mówiliśmy na Jasnej Górze, na pielgrzymce osób konsekrowanych, gdy wspominaliśmy naszych męczenników. Przyjęcie krzyża daje radość ducha, który mówi, że idziemy na spotkanie z naszym Oblubieńcem – podsumowała s. Podgórska.