Wielki Czwartek w Tarnowie

W Wielki Czwartek, w Tarnowskiej Katedrze, wierni zgromadzili się na uroczystej Mszy Świętej, by wspólnie przeżyć tajemnicę ustanowienia Eucharystii i kapłaństwa. Przewodniczył jej biskup tarnowski Andrzej Jeż, natomiast homilię, wygłosił abp Henryk Józef Nowacki. Kaznodzieja przypomniał o miłości Chrystusa, który w Wieczerniku oddał siebie człowiekowi jako dar, obecność i nadzieję. Na zakończenie Mszy Wieczerzy Pańskiej Najświętszy Sakrament został przeniesiony do kaplicy adoracji.

Wieczernik, czyli początek nowego przymierza

Abp Nowacki w swojej homilii ukazał, że w Wieczerniku Chrystus, wraz ze swoimi uczniami, dokonał radykalnej przemiany sensu Paschy. Od tej chwili rytuał starotestamentalny, składanie w ofierze baranka i przelewanie jego krwi, utracił znaczenie. Na jego miejsce przyszła nowa krew – krew Chrystusa, Baranka Nowego Przymierza, przelana za odpuszczenie grzechów.

Kapłaństwo jako znak obecności Chrystusa

Kaznodzieja dodał również, że Apostołowie, a przez nich i ich następcy, stali się widzialnym znakiem niewidzialnej obecności Chrystusa. Całe ich życie, zdolności i duchowe bogactwo zostały oddane na służbę. To oni wynieśli z Wieczernika tajemnicę Eucharystii, by przekazywać ją dalej, przez pokolenia, przez Kościół, aż po dziś dzień, do każdej świątyni. To dzięki ich posłudze, dzięki naszej wierze, możemy zobaczyć Chrystusa, obecnego pośród swoich sług, jedynego prawdziwego Arcykapłana. To On ustanowił apostołów i ich następców szafarzami sakramentu, który Kościół celebruje każdego dnia.

Dar dla człowieka

Arcybiskup podkreślił, że władza kapłańska, przekazywana przez wieki, jest służbą widzialną na rzecz niewidzialnego Boga. Od tego momentu, niezliczone kapłańskie usta powtarzają słowa Jezusa z Ostatniej Wieczerzy, czyniąc Jego ofiarę realnie obecną na ołtarzu dla zbawienia świata.

Wezwanie do służby

Tego wieczoru dokonał się również obrzęd obmycia nóg 12 mężczyznom przez biskupa Andrzeja Jeża. Jak mówił o tym w swojej homilii Arcybiskup „Umywać nogi to zanaczy dać się dotknąć Jego miłości, to znaczy służyć, a służyć, to prawdziwie kochać i przemieniać świat. Prośmy Jezusa, zwłaszcza w ten wieczór, dzisiaj, tak serdecznie, szczerze, aby pomagał nam coraz głębiej rozumieć tę przedziwną tajemnicę, którą w ten wieczór, w jakiś sposób, dotykamy dzięki naszej wierze (…) Żyjmy mocno, trzymając się Jego ciała, aby przez komunię z Jego ciałem i krwią dotrzeć do serca samego Boga. On żyje w nas. On żyje wśród nas. On jest naszą nadzieją. Amen”