Wilamowice: relikwie bł. Jakuba Strzemię na liturgiczne wspomnienie św. abp. Bilczewskiego

Relikwie bł. Jakuba Strzemię, które należały do urodzonego w Wilamowicach św. abp. Józefa Bilczewskiego, uczcili wierni 23 października podczas obchodów liturgicznego wspomnienia świętego metropolity lwowskiego w jego rodzinnym mieście. Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył ks. dr Szymon Tracz, konserwator architektury i sztuki sakralnej diecezji bielsko-żywieckiej, który przywiózł do wilamowickiego sanktuarium puzderko z cennymi relikwiami, związanego z Lwowem, błogosławionego arcybiskupa halickiego.

Liturgiczne obchody ku czci św. abp. Józefa Bilczewskiego odbyły się w parafii pw. Przenajświętszej Trójcy w Wilamowicach, gdzie od 5 lat istnieje, jedyne w Polsce, sanktuarium ku czci najznamienitszego rodaka w historii tej podbeskidzkiej miejscowości.

Mszy św. – w asyście m.in. ks. inf. Władysława Fidelusa, obecnego i byłego kustosza wilamowickiego sanktuarium, ks. prałata Stanisława Morawy oraz ks. prałata Michała Boguty oraz proboszczów okolicznych parafii – przewodniczył ks. dr Szymon Tracz, wykładowca na Papieskim Uniwersytecie Jana Pawła II w Krakowie.

W kazaniu duchowny zauważył, że życie św. Józefa Bilczewskiego dowodzi, iż prawdziwym zabezpieczeniem na przyszłość nie są dobra materialne, lecz Boża Opatrzność. „Umiłowany przez św. Józefa Bilczewskiego Jan Chryzostom mawiał, że w wieczności obowiązuje tylko jedna moneta. Jest nią miłość. Stąd też idąc za radą tego wielkiego Ojca Kościoła, św. Józef starał się przez całe życie wymieniać dobra tego świata” – podkreślił i wskazał na środki, jakimi posłużył się św. Józef na drodze zdobywania nieśmiertelnej miłości: współpraca z Bogiem, ze szczególną rolą Eucharystii oraz wybranie swego świętego przewodnika i patrona, jakim był bł. Jakub Strzemię. Kaznodzieja przypomniał, że relikwie tego niezwykłego franciszkanina z XIV wieku zawsze towarzyszyły abp. Bilczewskiemu.

„Wkładał je do wewnętrznej kieszeni sutanny, na pierś, i wychodził z pałacu biskupiego. Wracając oddawał” – wyjaśnił, relacjonując, że ten niezwykły skarb, który codziennie towarzyszył świętemu, zabrała z pałacu, jako pamiątkę, ochmistrzyni. Niedawno jej córka przekazała relikwię diecezjalnemu muzeum w Bielsku-Białej.

Duchowny dodał, że trzecim środkiem, jakim posłużył się arcybiskup, by zdobyć miłość, „którą można zabrać za próg śmierci do drugiego życia”, była wierność korzeniom tradycji swego pochodzenia i chrześcijańskiej kultury. Zauważył, że metropolita żywił olbrzymi kult Matki Bożej Częstochowskiej.

Były kustosz wilamowickiego sanktuarium ks. Michał Boguta wspominał dzień kanonizacji abp. Bilczewskiego sprzed 12 lat, gdy wilamowiczanina wyniósł na ołtarze Benedykt XVI. Przekazał także specjalne pozdrowienia od emerytowanego metropolity lwowskiego kard. Mariana Jaworskiego.

Po liturgii uczestnicy z kościoła przeszli z modlitwą na ustach na rynek miasta. Pod pomnikiem arcybiskupa Bilczewskiego złożono kwiaty i uczczono relikwie – świętego arcybiskupa i błogosławionego ewangelizatora Rusi Halickiej, Podola i Wołynia. Wśród uczestników uroczystości nie zabrakło przedszkolaków z ochronki założonej przez patrona Wilamowic.

Józef Bilczewski urodził się 26 kwietnia 1860 r. w Wilamowicach. Po ukończeniu podstawówki w rodzinnej miejscowości, a potem w Kętach, uczęszczał do gimnazjum w Wadowicach, gdzie zdał maturę w czerwcu 1880 r.

Zamiast medycyny wybrał krakowskie seminarium duchowne i czteroletnie studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. 6 lipca 1884 r. został wyświęcony na kapłana w Krakowie przez kard. Albina Dunajewskiego. Studiował w Wiedniu, Rzymie oraz Paryżu.

Po powrocie ze studiów w latach 1888-1890 był wikariuszem w Kętach. Pracował też w Krakowie jako wikary. W 1891 r. został profesorem teologii dogmatycznej na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, piastując przez pewien okres funkcję dziekana fakultetu teologicznego, a także rektora Uniwersytetu. 17 grudnia 1900 r. papież Leon XIII mianował go arcybiskupem lwowskim obrządku łacińskiego.

Arcybiskup zmarł 20 marca 1923 r. Jego zabalsamowane serce umieszczono w kaplicy bł. Jakuba w bazylice katedralnej we Lwowie, a zwłoki, zgodnie z życzeniem, zostały złożone w grobie na cmentarzu Janowskim, gdzie grzebano ubogich.

Beatyfikował go w 2001 r. Jan Paweł II. Kanonizacji dokonał 23 października 2005 r. w Rzymie Benedykt XVI. Datę kanonizacji wyznaczył jeszcze Jan Paweł II, który podobnie jak przyszły metropolita lwowski był wychowankiem wadowickiego gimnazjum.