Wrocław: koniec części prac remontowych na Ostrowie Tumskim

Zakończyły się w ostatnich dniach prace remontowe przy dwóch ważnych obiektach „wrocławskiego Watykanu”, jak zwykło się nazywać Ostrów Tumski. Do dyspozycji mieszkańców i turystów zostały ponownie oddane Muzeum Archidiecezjalne oraz XIV-wieczny kościół pw. św. Marcina.

Główne prace przy obu budynkach związane były z remontem elewacji i kontynuowały rozpoczęte wcześniej projekty, mające na celu przywrócenie obiektom pierwotnej świetności. W ich toku odremontowano zadaszenia zarówno muzeum, jak i kościoła oraz odrestaurowano wnętrze świątyni.

Budynek Muzeum Archidiecezjalnego przy pl. Katedralnym 16 datowany jest na 1756 r. Wybudowany w stylu barokowym. Został dobudowany od wschodu do Wieży Kapituły w miejscu wcześniejszej, szachulcowej zabudowy. Pod koniec XIX w. od północy dostawiono nową klatkę schodową. Obiekt do dnia dzisiejszego zachował barokową bryłę i wystrój elewacji z kamiennym portalem wejściowym oraz część profili sztukateryjnych sufitów. Można w nim podziwiać m.in. jedno z najcenniejszych dzieł, znajdujących się na Dolnym Śląsku – obraz Łukasza Cranacha Starszego „Madonna pod jodłami” oraz w ramach wystawy „Sztuka starożytna” mumię egipską z IV w. przed Chrystusem. Tutaj także przechowywany jest oryginał „Księgi Henrykowskiej”.

Gotycki kościół Św. Marcina, pierwotnie kaplica grobowa pw. Najświętszej Panny Maryi jest najstarszym kościołem we Wrocławiu. W XII w., za panowania Henryka IV Probusa nastąpiła przebudowa zespołu zamkowego. Ok. 1284 r. książę podjął budowę nowej kaplicy grobowej. Ukończona została w pierwszej połowie XIV w. kiedy wykonano sklepienie oraz dekorację kamieniarską. Kaplicę wzniesiono w północnozachodnim narożu dziedzińca zamku książęcego na Ostrowie Tumskim. Wybudowana na planie oktogonu z chórem oraz nadwieszoną nawą okrężną. Pierwotna forma została zniekształcona podczas przebudowy w pierwszej połowie XV w. Kaplica została zniszczona w 1945 r., odbudowana w latach 1958-1968. Murowana z kamienia i cegły, składa się z nawy założonej na sześcioboku, z nieregularnie występującym wydłużonym prezbiterium, ozdobiona we wnętrzu rzędem ślepych kamiennych arkad o bogato profilowanych blendach i rzeźbionych maswerkach.