Wykorzystać szansę

Dwa lata temu argentyński kardynał Jorge Mario Bergoglio został wybrany papieżem. Wniósł do Kościoła niesamowitą świeżość przeżywania wiary. Burzy zastałe struktury, duszpasterskie przyzwyczajenia i myślowe schematy.

Robi to, ukazując – słowem i stylem działania – pierwotną świeżość Ewangelii, która jest w stanie zachwycić również niewierzących.

O tym, jak sobie wyobraża papieską posługę, mówił jeszcze jako arcybiskup Buenos Aires podczas spotkań kardynałów przygotowujących konklawe w marcu 2013 r. Przekonywał wówczas, że Kościół musi opuścić własne opłotki i wyjść na rubieże – na wszelkiego rodzaju peryferie: społeczne, kościelne, egzystencjalne. „Egocentryczny Kościół rości sobie prawo do zatrzymania Jezusa dla siebie i nie dopuszcza do tego, aby wyszedł On do innych” – diagnozował przyszły papież. Dlatego stale nawołuje – samemu dając tego przykład – do okazywania Bożego miłosierdzia nie tylko chorym i ubogim, lecz także ludziom zagubionym, poranionym, tkwiącym w długotrwałym stanie grzechu. Ale czyż to nie do tych, „którzy się źle mają” (Mt 9, 12), przyszedł kiedyś Chrystus, którego Franciszek chce naśladować?

Papież pragnie Kościoła, w którym każdy – duchowny i świecki – jest uczniem i misjonarzem Chrystusa. „Marzę o wyborze misyjnym zdolnym przemienić wszystko, aby zwyczaje, style, rozkład zajęć, język i wszystkie struktury kościelne stały się odpowiednim kanałem bardziej do ewangelizowania dzisiejszego świata niż do zachowania stanu rzeczy” – napisał w swej programowej adhortacji apostolskiej „Evangelii Gaudium”.

Z perspektywy czasu widać, że obecny pontyfikat jest potężnym powiewem Ducha Świętego. Tym samym stanowi wielką szansą dla Kościoła, także w Polsce. Tylko czy zechcemy z tej szansy skorzystać?

Paweł Bieliński