Zakończenie peregrynacja relikwii bł. Rodziny Ulmów w archidiecezji poznańskiej

W poznańskiej bazylice kolegiackiej podczas koncelebrowanej Mszy św., sprawowanej na zakończenie peregrynacji relikwii bł. Rodziny Ulmów w archidiecezji poznańskiej, dziękowano za dwutygodniową obecność relikwii oraz za szczególny czas łaski. Wierni licznie gromadzili się na modlitwie w obecności relikwii w kilkunastu parafiach archidiecezji.

„Ta dwutygodniowa peregrynacja relikwii uświadomiła nam, jak wielką i świętą sprawą jest rodzina, niepodważalna wspólnota, niezależnie od tego, kto rządzi naszym krajem, kto sprawuje władzę, rodzina jest święta, bo jest z ustanowienia Boga. Mężczyzna i kobieta decydujący się na wspólne życie drogą powołania, tak jak bł. Rodzina Ulmów, aż po śmierć, żyjąc duchem Ewangelii” – powiedział na rozpoczęcie Mszy św. ks. kan. Mateusz Misiak, proboszcz poznańskiej fary.

W homilii ks. Jurand Żelisławski, archidiecezjalny duszpasterz małżeństw i rodzin oraz archidiecezjalny koordynator peregrynacji relikwii bł. Rodziny Ulmów, wskazał na postawę Wiktorii i Józefa Ulmów, wyrażającą się w trzykrotnym powiedzeniu słowa „tak” wobec Boga, siebie samych i bliźniego.

Przypomniał, że zachowała się Biblia, po którą Wiktora i Józef chętnie i często sięgali i rozważali słowo Boże. „Biblia Ulmów musiała być często czytana i brana do ręki, bo księga ta była mocno zużyta. Ręka Wiktorii i Józefa obok przypowieści o miłosiernym Samarytaninie zapisała słowo «tak», które zakończyło się podjęciem konkretnej decyzji o przyjęciu Żydów” – zauważył ks. Żelisławski.

Podkreślił, że słowo Boże wywierało wpływ na ich codzienne życie i kształtowało ich rodzinę.

Archidiecezjalny duszpasterz małżeństw i rodzin zauważył, że Wiktoria i Józef rozeznawali swoją drogę życiową. „W sakramencie małżeństwa wybrzmiało drugie „tak”, które wypowiedzieli, podejmując taką drogę życia i podążania ku świętości” – zaznaczył.

Zwrócił uwagę, że Ulmowie po raz trzeci powiedzieli „tak”, gdy przyjęli pod swój dach Żydów, podejmując ryzyko i znając konsekwencje udzielenia schronienia Żydom.

„Choć odczuwali strach, wiara dała im siłę, a miłość pozwoliła pokonać lęk i obawę” – stwierdził ks. Żelisławski.

„Ta Msza św. jest naszym szczególnym dziękczynieniem za czas wielkiej łaski, kiedy relikwie bł. Rodziny Ulmów peregrynowały w naszej diecezji, w naszych parafiach, wspólnotach, a my mogliśmy gromadzić się przy nich, aby uwielbiać Boga za jego zamysł człowieka, małżeństwa i rodziny, w której człowiek przychodzi na świat, dorasta i dojrzewa do świętości” – mówił ks. Jurand Żelisławski.

Podkreślił, że bł. Ulmowie uczą nas „otwartości na Boże natchnienia i wolę Bożą oraz wierności danemu słowu i drugiemu człowiekowi”.

Od dzisiaj relikwie bł. Rodziny Ulmów będą nawiedzać parafie diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.

Małżonkowie Józef (ur. 2 marca 1900 r.) i Wiktoria (ur. 10 grudnia 1912 r.) Ulmowie pobrali się w 1935 roku. Byli kochającą się i głęboko wierzącą rodziną.

Ulmowie, choć byli świadomi zagrożenia śmiercią, ukrywali w swoim gospodarstwie ośmioro Żydów, za co 24 marca 1944 r. zostali zamordowani przez Niemców. Najpierw zabito ukrywanych Żydów, a potem całą rodzinę, w tym Wiktorię, która była w zaawansowanej ciąży, a także sześcioro ich dzieci: Stasia, Basię, Władzia, Frania, Antosia i Marysię. Najstarsze z nich miało 8 lat, a najmłodsze 1,5 roku. Ciała członków rodziny pierwotnie zakopano przed ich domem. Pogrzeb odbył się na cmentarzu w Markowe 11 stycznia 1945 roku, a więc niespełna rok po egzekucji. Ciała złożono wówczas w czterech trumnach.

W 1995 r. Józef i Wiktoria Ulmowie zostali uhonorowani tytułem „Sprawiedliwi wśród Narodów Świata”.

10 września br. w Markowej odbyła się beatyfikacja Rodziny Ulmów.