Zakopane: 20. rocznica beatyfikacji bł. Bernardyny Jabłońskiej

Wspólnym biesiadowaniem na Kalatówkach zakończyły się uroczystości jubileuszu dwudziestej rocznicy beatyfikacji bł. Bernardyny Jabłońskiej. Przewodniczył im w niedzielę 4 czerwca bp Łukasz Buzun z Kalisza.

Siostry albertynki i bracia świętowanie rozpoczęli od uroczystej niedzielnej Mszy św. w kościele św. Krzyża w Zakopanem. W świątyni przywitał ich ks. proboszcz Mariusz Dziuba. Liturgii przewodniczył bp Łukasz Buzun z Kalisza. Przypomniał, że zgromadzenie cieszy się z wyniesienia na ołtarze bł. Bernardyny Jabłońskiej, a także nawiązał do setnej rocznicy śmierci św. Brata Alberta.

– Miłosierdzie to wielka praca dla każdego człowieka na całe życie, oparta na zaufaniu Bogu i człowiekowi. Miłosierdzie jest związane z nawróceniem do Boga i do ludzi. Tego właśnie uczyli nas św. Brat Albert i bł. Bernardyna Jabłońska – mówił hierarcha. – Pamiętajmy, że miłosiernym jest ten, kto świadczy pomoc w cierpieniu. Cierpieniu, które ma wyzwolić bezinteresowny dar z własnego ja – dodał bp Buzun.

Liturgię swoim śpiewem i posługą uświetniły siostry oraz bracia, którzy w procesji z darami przynieśli, m.in. świecę, kwiaty, szaty liturgiczne.

Słowa pozdrowienia i podziękowania do wszystkich gości jubileuszu skierowała s. Teresa Maciuszek, przełożona generalna albertynek. Wśród nich byli m.in. przedstawiciele władz samorządowych i siostry z innych zgromadzeń. Przybyli księża z zakopiańskich parafii, na czele z ks. infułatem Stanisławem Olszówką.

Beatyfikacji Bernardyny Jabłońskiej dokonał w 1997 r. papież Jan Paweł II podczas Mszy św. pod Wielką Krokwią.

Po wspólnej modlitwie w kościele św. Krzyża przyszedł czas na przejście z Kuźnic na Kalatówki do pustelni św. Brata Alberta i klasztoru sióstr. Kto tam się wybrał został przywitany kawą, ale i pysznym bigosem.

Bł. Siostra Bernardyna Jabłońska była wierną uczennicą i naśladowczynią św. Brata Alberta. Jest najpiękniejszym przykładem życia duchowością albertyńską oraz wierną kontynuatorką charyzmatu św. Brata Alberta. Przez 20 lat formowała się pod okiem założyciela i najpełniej przejęła jego ducha. Była osobowością nieprzeciętną. Św. Brat Albert już przy przyjęciu do zgromadzenia postrzegał ją jako osobę, która ma rozum i serce.