Zanussi – konsultorem Papieskiej Rady Kultury na czwartą kadencję

Polski reżyser Krzysztof Zanussi będzie konsultorem Papieskiej Rady Kultury przez następną kadencję – zdecydował papież Benedykt XVI. To już czwarta kadencja Zanussiego, wcześniej trzykrotnie powoływał go do tego gremium Jan Paweł II.

Krzysztof Zanussi ur. w 1939 r. studiował fizykę na Uniwersytecie Warszawskim (1955-59) i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim (1959-62). Studia na Wydziale Reżyserii Łódzkiej Szkoły Filmowej ukończył w 1966 roku. Działał w amatorskim ruchu filmowym, realizując 11 filmów fabularnych, z których 9 uzyskało różne nagrody, m.in. „Tramwaj do nieba” (współreż. z W. Roniszem, 1958, Grand Prix na festiwalu studenckich etiud amatorskich). Od 1980 r. kierownik artystyczny Zespołu Filmowego TOR, a następnie dyrektor Studia Filmowego TOR. W latach 1971-83 wiceprezes Stowarzyszenia Filmowców Polskich, a w latach 1975-77 przewodniczący Rady Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych. Od 1987 członek Komitetu Kinematografii.

Zanussi wykładał na wielu uczelniach filmowych, m.in. w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi, National Film School w Wielkiej Brytanii. Reżyseruje przedstawienia operowe i teatralne w Polsce, Niemczech, Szwajcarii, we Włoszech, Francji i Rosji. W 1990 roku został wybrany Prezydentem Federacji Europejskiej Realizatorów Audiowizualnych (FERA). Pełni funkcję konsultora Papieskiej Rady ds. Kultury. Był wiceprzewodniczącym Rady Programowej Polskiej Telewizji Publicznej i Prezydentem Stowarzyszenia EUROVISIONI. Profesor Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Członek Polskiego PEN Clubu, Europejskiej Akademii Filmowej i Papieskiej Akademii Sztuk Pięknych i Literatury.

Ważniejsze filmy: „Struktura kryształu” 1969, „Życie rodzinne” 1970, „Iluminacja” 1973, „Barwy ochronne” 1976, „Spirala” 1978, „Constans” 1980, „Rok spokojnego słońca” 1984, prod. Polska-RFN-USA, „Stan posiadania” 1989, Cwał 1996, „Brat naszego Boga” 1997, „Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową” 2000, „Suplement” 2002. Autor książek, m.in. „O montażu w filmie amatorskim”, „Rozmowy o filmie amatorskim”, wspomnień „Pora umierać”. Laureat wielu nagród, m.in. nagrody FIPRESCI na MFF w Moskwie za „Suplement”.

Wybitny reżyser i twórca obchodził w ubiegłym roku 50-lecie swojej pracy artystycznej. W 2004 r. został uhonorowany doktoratem honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego jako „znakomity artysta, reżyser filmowy i producent, który swą szeroko znaną twórczością zaskarbił sobie miano ambasadora kultury polskiej”

Papieską Radę Kultury powołał do życia 20 maja 1982 r. Jan Paweł II w celu poznawania i propagowania chrześcijańskiego wymiaru kultury oraz spotkania Ewangelii i kultur naszych czasów. Od czasu włączenia w jej struktury Papieskiej Rady ds. Dialogu z Niewierzącymi (25 marca 1993 r.) Rada ma dwie sekcje: Wiara i Kultura oraz Dialog z Kulturami. Ważne miejsce w działalności tego urzędu zajmuje badanie związków między wiarą a niewiarą i obojętnością religijną w różnych formach i w różnych środowiskach oraz skutków tego zderzenia dla wiary chrześcijańskiej. Rada koordynuje ponadto działalność akademii papieskich. Obecnie radzie przewodniczy abp Gianfranco Ravasi.

Zapowiedział też, że skoro został mianowany na kolejne pięć lat jako konsultor, będzie starał się, aby młodsi przedstawiciele episkopatów różnych krajów zaczęli wykazywać większe oczekiwania wobec kultury.