Zmarł br. Janusz Kaźmierczak, znawca duchowości kapucyńskiej

Dziś odbyły się uroczystości pogrzebowe kapucyna brata Janusza Kaźmierczaka, zmarłego 4 marca w klasztorze w Warszawie. Przeżył 68 lat, z tego 45 w zakonie i 41 w kapłaństwie. Pogrzeb odbył się 8 marca 2022 w kościele kapucynów w Warszawie. Janusz Kaźmierczak był jednym z najwybitniejszych znawców duchowości kapucyńskiej, duszpasterzem i wychowawcą.

Janusz Kaźmierczak urodził się 14 stycznia 1954 w Warszawie jako syn Stefana i Jadwigi z domu Błachowskiej i ukończył tam prestiżowe liceum. W 1973 roku wstąpił do Warszawskiej Prowincji Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów i jako postulant podjął studia z zakresu filozofii. Kandydatów do zakonu wysyłano wówczas na studia na KUL, by uniknąć wezwania do służby wojskowej. Po dwóch latach, w przeddzień uroczystości Wniebowzięcia NMP, 14 sierpnia 1975 roku został obłóczony w habit kapucyński, rozpoczynając nowicjat w klasztorze w Zakroczymiu. Profesję zakonną złożył 22 sierpnia 1976 roku na ręce ówczesnego prowincjała Pacyfika Antoniego Dydycza OFMCap.

Podjął studia teologiczne na Wydziale Teologii KUL, będąc alumnem kapucyńskiego seminarium duchownego przy Krakowskim Przedmieściu w Lublinie. Jako kleryk odznaczał się wybitnym intelektem oraz zaangażowaniem w życie wspólnoty. Śluby wieczyste złożył 22 kwietnia 1979 roku. Pracę magisterską z teologii dogmatycznej napisał pod kierunkiem ks. prof. Czesława Bartnika na temat „Osoba jako wyznacznik procesu dziejowego”. Święceń kapłańskich 25 maja 1980 roku w Lublinie udzielił mu Edmund Ilcewicz biskup pomocniczy lubelski. Kandydat do święceń był bardzo wycieńczony chorobą, która zaatakowała jego kręgosłup, tak iż podczas święceń musiał siedzieć.

Pierwszą placówką po święceniach był klasztor w Warszawie, gdzie br. Janusz był asystentem prowincjała o. Pacyfika A. Dydycza oraz duszpasterzem powołań. W tym okresie spotykał się też z grupami wspólnot Wiara i Światło, które wówczas zaczynały swoją posługę w Polsce. Br. Janusz odprawiał im Mszę świętą i służył posługą konfesjonału.

W 1982 roku wyjechał do Rzymu na studia z zakresu teologii duchowości w Instytucie Duchowości Franciszkańskiej prowadzonym przez kapucynów. Wróciwszy do Polski po uzyskaniu licencjatu kanonicznego, znalazł się w krytycznym stanie zdrowia i wylądował w szpitalu, gdzie poddano go operacji bąblowca sytuującego się w rdzeniu kręgowym i przemieszczjącego się w kierunku mózgu. Choroba doprowadziła do całkowitego paraliżu i groziła śmiercią. Po wyjściu ze szpitala Janusz musiał na nowo uczyć się chodzić. Po rekonwalescencji podjął posługę ojca duchownego w seminarium kapucyńskim w Lublinie przy Krakowskim Przedmieściu.

Po kilku latach udał się z powrotem do Rzymu, gdzie w 1991 roku w Ateneo Antoniano pod kierunkiem o. prof. Francisco Iglesiasa OFMCap uzyskał doktorat z teologii duchowości. Praca dotyczyła zagadnienia „Św. Franciszek w Konstytucjach Braci Mniejszych Kapucynów”. Po powrocie do Polski przez jakiś czas pełnił funkcję sekretarza prowincjalnego i mieszkał w Warszawie. Został organizatorem i pierwszym dyrektorem Centrum Duchowości Honoratianum w Zakroczymiu. Rozwijał posługę pastoralną wśród sióstr zakonnych ze wspólnot honorackich i był asystentem sióstr klarysek kapucynek w Polsce.

Następnie wyjechał do Włoch, gdzie najpierw przez kilka lat mieszkał w sanktuarium Matki Bożej Loretańskiej i służył posługą spowiednika oraz przewodnika polskich grup pielgrzymkowych. Po pewnym zamieszkał w klasztorze kapucyńskim we Frascati i wykładał na Papieskim Uniwersytecie Antonianum. W tym czasie pracował między innymi przy tłumaczeniu i redakcji książki „Reforma kapucyńska” oraz Konstytucji Braci Mniejszych Kapucynów.

Istotnym etapem kapłańskiej posługi br. Kaźmierczaka był wyjazd na misje w Papui Nowej Gwinei w 2004 roku, gdzie dwa i pół roku pracował wraz z braćmi kapucynami z prowincji amerykańskich. Swoje doświadczenia opisał w książce „Papua Nowa Gwinea. W krainie rajskiego ptaka” wydanej w 2010 roku przez wydawnictwo WAM. Publikacja przedstawia niezwykły kraj, łączący 2800 wysp. To opowieść o podróżach, o ludziach, zwyczajach, sytuacjach, cudownych miejscach i zderzeniu chrześcijaństwa z lokalnymi wierzeniami.

Ostatnie lata życia br. Janusz spędził w klasztorze w Warszawie, oddając się posłudze spowiednika i rekolekcjonisty. Przez pewien czas prowadził też wykłady z zakresu duchowości kapucyńskiej dla alumnów kapucyńskiego seminarium duchownego w Lublinie. Jest autorem książki „Kapucyni i święty Franciszek” wydanej w 2201 roku w Wydawnictwie Serafin prowadzonym przez Braci Kapucynów w Krakowie. Br. Kaźmierczak proponuje w niej pogłębione odczytanie kapucyńskiego charyzmatu oraz odkrycie dróg, którymi wędruje w naszych czasach Zakon Braci Mniejszych Kapucynów. Książka jest przewodnikiem po kartach Konstytucji kapucyńskich oraz uczy duchowego rozumienia zakonnego prawodawstwa. Zwraca uwagę na obecność w Konstytucjach osoby i ducha Świętego Franciszka, formułując tezę, że aktualne Konstytucje Braci Kapucynów są najbardziej franciszkańskie ze wszystkich poprzednich, co sprawia, że są także bardzo ewangeliczne i stanowią duchowy pomost pomiędzy Świętym Franciszkiem i jego pierwszymi braćmi, a tymi, którzy w dzisiejszych czasach próbują iść jego śladami.

W ostatnich miesiącach swego życia br. Janusz doświadczał cierpienia z powodu choroby, zachowując cierpliwość w duchu zawierzenia. Zmarł 4 marca 2022 roku w klasztorze w Warszawie. Przeżył 68 lat, z tego 45 w zakonie i 41 w kapłaństwie. Pogrzeb odbył się 8 marca 2022 w kościele kapucynów w Warszawie. Ciało zostało złożone na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie. Br. Janusz był mądrym i rozważnym zakonnikiem, oddanym braciom młodym i zatroskanym o losy Kościoła. Jego życie było wypełnione modlitwą, studium i pracą. Kierował się w życiu ideałami, które studiował i cechował się ogromną systematycznością oraz wytrwałością. Mimo doświadczania wielu chorób i cierpień ufnie pielgrzymował drogą wyznaczoną mu przez Pana.