Zmarł kard. George Cottier

Zmarł szwajcarski kardynał George Cottier, dominikanin, teolog Domu Papieskiego za pontyfikatu Jana Pawła II. 25 kwietnia skończyłby 94 lata.

Po jego śmierci, która nastąpiła 31 marca, kolegium kardynalskie liczy 215 członków, z których 116 ma prawo do udziału w ewentualnym konklawe.

Urodził się w Carouge koło Genewy w rodzinie zegarmistrza. Po studiach z literatury starożytnej, wstąpił do zakonu dominikanów. W Rzymie studiował filozofię i teologię w dominikańskim ateneum (dziś uniwersytecie) Angelicum. Tam też w 1951 r. przyjął święcenia kapłańskie. Na uniwersytecie w Genewie obronił pracę doktorską „Ateizm młodego Marksa i jego heglowskie źródła”. W 1962 r. został wykładowcą na tamtejszym wydziale literatury. Był też ekspertem na Soborze Watykańskim II – najpierw jako prywatny doradca metropolity Aix en Provence, Charlesa de Provenchères, a podczas ostatniej sesji w 1965 r. jako oficjalny ekspert soborowy.

Gościnnie wykładał na uniwersytecie w Montrealu, w Instytucie Katolickim w Paryżu, na uniwersytetach w Mediolanie i Padwie. Od 1973 do 1990 r. był odpowiedzialny za zajęcia z nowożytnej i współczesnej filozofii na uniwersytecie we Fryburgu. Kierował też Ośrodkiem Dominikańskim w Genewie.

W latach 80. XX w. przy różnych okazjach współpracował z kard. Jospehem Ratzingerem, prefektem Kongregacji Nauki Wiary, m.in. przy redagowaniu instrukcji nt. teologii wyzwolenia. Był konsultorem (doradcą) tej Kongregacji, a także watykańskiego Sekretariatu ds. Niewierzących, a następnie Papieskiej Rady ds. Kultury. W 1986 r. został członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej – od 1989 do 2003 r. był jej sekretarzem generalnym. W grudniu 1989 r. otrzymał nominację na teologa Domu Papieskiego – teologicznego doradcę papieża. Był nim przez 16 lat, do grudnia 2005 r.

W marcu 1990 r. głosił rekolekcje wielkopostne dla papieża i kurii rzymskiej. Dwa lata później został honorowym członkiem Papieskiej Akademii Nauk. Był przewodniczącym komisji historyczno-teologicznej Centralnego Komitetu Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. W 2003 r. został kardynałem oraz arcybiskupem tytularnym Tullia – sakry udzielił mu jego uczeń, kard. Christoph Schönborn. Z nominacji papieskiej uczestniczył w XI Zwyczajnym Zgromadzeniu Ogólnym Synodu Biskupów w 2005 r.

Po polsku ukazała się m.in. jego książka „Uświęceni w prawdzie”.