Zmarł Wacław Auleytner, zasłużony działacz katolicki

3 maja w wieku 96 lat zmarł Wacław Auleytner, powstaniec warszawski, wieloletni sekretarz Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie, członek Koła Poselskiego „Znak”, a następnie Polskiego Związku Katolicko-Społecznego.

Wacław Auleytner urodził się 12 września 1919 w Studziankach, w rodzinie o szlacheckich korzeniach. Jego ojciec, Kazimierz Auleytner, ukończył studia górniczo-hutnicze w Leoben w Austrii i zajmował się zarządzaniem majątkiem ziemskim. Matka – Wanda z Zakrzewskich, herbu Pomian – zajmowała się domem.

Dzieciństwo spędził w dworze Studzianki i tam pobierał naukę od prywatnych nauczycieli. Następnie uczył się w szkole ojców Marianów na Bielanach w Warszawie i Liceum Katolickim Towarzystwa Oświatowo-Wychowawczego „Przyszłość”. Szkołę średnią ukończył zdając egzamin maturalny w konspiracji w 1940 r.

Podczas kampanii 1939 roku ochotniczo brał udział w obronie Warszawy. W czasie okupacji niemieckiej uczył się na tajnych kompletach i aktywnie działał w konspiracyjnych młodzieżowych organizacjach katolickich (związany był m.in. z Katolicką Młodzieżą Narodową i Iuventus Christiana). W listopadzie 1943 ożenił się z Barbarą Brauman.

W powstaniu warszawskim walczył w ramach kompanii harcerskiej batalionu „Gustaw” i został ranny pierwszego dnia walk. Po kapitulacji powstania przebywał w obozie jenieckim pod Berlinem aż do końca wojny.

Po zakończeniu wojny wrócił do Polski i zamieszkał z żoną w Międzylesiu. W późniejszym czasie przeniósł się do Warszawy do Wawra, następnie na Mokotów. Pracował w Centralnym Zarządzie Przemysłu Spożywczego oraz w Centralnym Zarządzie Przedsiębiorstwa Robót Komunikacyjnych i Kolejowych. Pisał dla „Tygodnika Warszawskiego”, pracował w wydawnictwie PAX, był także korespondentem „Tygodnika Powszechnego”.

W 1956 roku był jednym ze współzałożycieli Klubu Inteligencji Katolickiej (KIK) w Warszawie, z którym związał się na stałe, pełniąc funkcję sekretarza. Blisko współpracował z kardynałem Stefanem Wyszyńskim.

W 1972 roku, dzięki poparciu Sekcji Rodzin KIK, uzyskał mandat posła na Sejm VI kadencji i dołączył do koła poselskiego „Znak”. Był posłem najpierw „Znaku”, a potem PZKS do 1985 roku.